جلسه دفاع از پایان نامه کارشناسی ارشد آقای علی سپهری راد با موضوع ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺟﺮاﺣﯽ ﻻﺗﺎرژه ﺷﺎﻧﻪ در ﺑﻬﺒﻮد ﺳﻄﺢ ﻣﻔﺼﻞ ﮔﻠﻮﻧﻮﺋﯿﺪ و
ﻓﺸﺎر ﻣﻔﺼﻠﯽ ﮔﻠﻨﻮﻫﯿﻮﻣﺮال ﺑﻪ ﮐﻤﮏ روش اﺟﺰاء ﻣﺤﺪود، از گروه مهندسی پزشکی در تاریخ دوشنبه 14 مهر1404، ساعت 8 درتالار دانشجو ساختمان انصاری برگزار می گردد.


استاد راهنما: دکترآزاده قوچانی

چکیده: ﺑﯽﺛﺒﺎﺗﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﯾﯽ ﺟﺰﺋﯽ ﯾﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺮ ﻫﻮﻣﺮوس از ﺣﻔﺮه ﮔﻠﻨﻮﺋﯿﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺪود 1 ﺗﺎ 2 درﺻﺪ اﻓﺮاد در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﯿﺶ از 95 درﺻﺪ ﻣﻮارد آن در ﺳﻤﺖ ﻗﺪاﻣﯽ رخ ﻣﯽدﻫﺪ. ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ ﻻﺗﺎرژه ﻃﯽ ﺑﯿﺶ از ﭘﻨﺞ دﻫﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان روش درﻣﺎﻧﯽ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮای ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ﭘﺎﯾﺪاری ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺟﺮاﺣﯽ ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎل زاﺋﺪه ﮐﻮراﮐﻮﺋﯿﺪ ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﻗﺪاﻣﯽ ﮔﻠﻨﻮﺋﯿﺪ، ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﻄﺢ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ و ﺑﻬﺒﻮد ﺛﺒﺎت ﻣﻔﺼﻞ ﻣﯽﺷﻮد، ﻫﺮﭼﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮوز ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﺣﺮﮐﺘﯽ و آرﺗﺮوز ﭘﺲ از آن ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻫﺪف اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮ ﻋﻤﻞ ﻻﺗﺎرژه ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎس و ﺗﻮزﯾﻊ ﺗﻨﺶ در ﻣﻔﺼﻞ ﮔﻠﻨﻮﻫﻮﻣﺮال ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش اﺟﺰای ﻣﺤﺪود اﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺪل ﺳﻪﺑﻌﺪی ﺷﺎﻧﻪ 7 ﺑﯿﻤﺎر ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺼﺎوﯾﺮﺳﯽﺗﯽاﺳﮑﻦ ﺑﺎزﺳﺎزی و در ﻧﺮماﻓﺰارﻫﺎی ﻣﯿﻤﯿﮑﺲ و ﺗﺮیﻣﺘﯿﮏ ﭘﺮدازش ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺎرﮔﺬاری ﺷﺎﻣﻞ 60 درﺟﻪ اﺑﺪاﮐﺸﻦ و ﭼﺮﺧﺶ ﺧﺎرﺟﯽ ﺻﻔﺮ ﺗﺎ 60 درﺟﻪ اﻋﻤﺎل ﮔﺮدﯾﺪ. ﺗﺤﻠﯿﻞﻫﺎ ﺑﺮ روی ﻫﺮ دو ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻟﻢ و ﺟﺮاﺣﯽﺷﺪه اﻧﺠﺎم ﺷﺪ ﺗﺎ اﻣﮑﺎن ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﻮد.
ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺟﺮاﺣﯽ ﻻﺗﺎرژه ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎس ﻣﻔﺼﻞ ﮔﻠﻨﻮﺋﯿﺪ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻨﺎداری اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺖ. اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﻮزﯾﻊ ﺑﻬﺘﺮ ﺗﻨﺶ و ﮐﺎﻫﺶ ﺑﯿﺸﯿﻨﻪ ﺗﻨﺶ در ﺳﻄﺢ ﻣﻔﺼﻞ ﺷﺪ. ﺑﯿﺸﯿﻨﻪ ﺗﻨﺶ ﻋﻤﺪﺗﺎً در ﻧﻮاﺣﯽ اﻃﺮاف ﭘﯿﭻﻫﺎی ﺗﺜﺒﯿﺖﮐﻨﻨﺪه ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﭘﺪﯾﺪه "ﺳﭙﺮ ﺗﻨﺸﯽ" زﻣﯿﻨﻪ
ﺗﺤﻠﯿﻞ اﺳﺘﺨﻮان اﻃﺮاف ﭘﯿﭻ را ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﺪ. ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎس در ﺳﻤﺖ ﺟﺮاﺣﯽﺷﺪه ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﺛﺒﺎت ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ، اﻣﺎ ﻓﺸﺎر ﻣﻮﺿﻌﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ در ﻣﺤﻞ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ رﯾﺴﮏ ﺳﺎﯾﺶ و ﺗﻐﯿﯿﺮات دژﻧﺮاﺗﯿﻮ را در درازﻣﺪت اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ، ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎی اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺮاﺣﯽ ﻻﺗﺎرژه ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎس و ﺑﻬﺒﻮد ﺗﻮزﯾﻊ ﺗﻨﺶ، ﭘﺎﯾﺪاری ﻣﻔﺼﻞ ﺷﺎﻧﻪ را ارﺗﻘﺎ ﻣﯽدﻫﺪ، اﻣﺎ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺗﻨﺶ اﻃﺮاف ﭘﯿﭻﻫﺎ، ﺑﺮوز ﭘﺪﯾﺪه ﺳﭙﺮ ﺗﻨﺸﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ اﺳﺘﺨﻮان، و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻓﺰاﯾﺶ ﻓﺸﺎر ﻣﻮﺿﻌﯽ در ﻣﺤﻞ ﭘﯿﻮﻧﺪ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ در درازﻣﺪت اﺣﺘﻤﺎل ﺗﻐﯿﯿﺮات دژﻧﺮاﺗﯿﻮ را ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺑﺮد. ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در اﻧﺘﺨﺎب روشﻫﺎی ﺟﺮاﺣﯽ و ﺑﻬﯿﻨﻪﺳﺎزی ﺗﮑﻨﯿﮏﻫﺎی ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺮای ﮐﺎﻫﺶ ﻋﻮارض اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ و ﺑﻬﺒﻮد ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺑﯿﻤﺎران ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.